Luigi Vanvitelli
Lodewijk van Wittel, ditto Luigi Vanvitelli (Napule, 12 'e majo, 1700 – Caserta, 1 'e màrzo, 1773), fuje fuorze ll'archetetto taliano cchiù mpurtante d''o 18esemo seculo, esercitette nu stile accaremmeco classicizzante d''o tardo barocco ca faceva na cagnatura facele 'a 'o neoclassicismo.
Biugrafìa[cagna | cagna surgente]
Fuje 'o figliulo 'e nu pettore fiammingo, Gaspare van Wittel, e fuje aducato a Romma 'a ll'architette Filippo Juvarra e Niccolo Salvi cu cui fatecava ad affettuà 'a funtana 'e Trevi. Arropo 'e suje furture 'a segnà comme ll'accumpetezzione pe ll'affacciata d''a Basileca 'e Sant'Ianne int''o Laterano (1732) e ll'affacciata arreto 'a funtana Trevi, 'o papa Clemente XII 'o mannette ê Marche ad affettuà d''e pruggette papale. Ad Ancona int''o 1732, penzette 'o gra' Lazzaretto, n'addefizio pentagonale cummiglianno cchiù ca 20.000 metre quatrate, custruiva a pruttegere 'e surdate 'a 'e mmalatie purtate ncopp''e bastemiente. Doppo fuje ausato comme nu spitale militare e po' comme na caserma.
A Romma, Vanvitelli sapette stabellizzà 'a cupula d''a Basileca 'e San Petro quanno cumparetteno 'e sserchie. Pe' ttramente facette ll'affresche dinda na cappella int''a chiesa 'e Santa Cecilia a Trastevere.
'E suje capacetà 'e ngeniere, nzieme cu 'o senzo 'e dramma scenocrafica 'e Vanvitelli chiejava Carlo VII 'e Napule a cummessionà 'o palazzo riale 'e Caserta. Vanvitelli fatecava ncopp''o palazzo nfi''â muorte, pe Carlo e po' pe 'o sujo arede Ferdinando IV. A Napule Vanvitelli penzette 'o palazzo riale (1753) e 'a chiesa d''a Santissema Nunziata e quacche ate palazze arestocratiche e chiese pure.