Renato Carosone

'A Wikipedia.
Renato Carosone - Ritratto di Augusto De Luca

Renato Carosone (Napule, 3 'e jennaro 1920 - Romma, 20 'e maggio 2001) fuje uno d’’e cchiù granne nterprete d’’a canzona napulitana e d’’a museca liggera taliana d’’o periodo d’’a dopoguerra.

'O principio[cagna | cagna surgente]

'O 1937, ca nun teneva manco 17 anne, se diplomaje pianista a 'o Cunserbatorio 'e San Pietro a Majella a Napule. Subbito roppo avette na scrittura comme prufessore e cuncertino dint a n'orchestra, la quale jette sunanno pe tutte 'e pparte, fi pure all'Afreca.

Int 'o 1946, doppo ca fernette 'a uerra, Renato avanzaje n'ata vota 'o pere in Italia, sia pure cu nu poco d'apocundria pe l'Afreca. Diece anne e mestiere l'avevano mparate tanti 'ccose, canzone nove, ritmi nuovi 'a ll'Afreca, ma isso se ne turnaje in italia addò niusciuno l'aveva maje saputo. Accussì avette accumenzà tutte cose 'a capo, e s'arrepezzaje a sunà o pianoforte cu quacche orchestrina dint’’e taverne.

'O 1949 le venette chiesto e arradunà nu cumplessino pe' l'innaugurazione e nu tabbarene. Doppo quacche audienza, Carosone scritturaje 'o chitarrista olannese Peter Van Wood e 'o batterista napulitano Gegè Di Giacomo: nascette 'o Trio Carosone.

'E canzone soje[cagna | cagna surgente]

'E libbre ca parlano d'isso[cagna | cagna surgente]

  • Stefano Bollani, L'America di Renato Carosone, Edizzione Elle U Multimedia, 2004