Mefite
Artícule scritte 'n
sud-laziale/cominése
Mefite è na déa itáleca asseciata a l’acque, prejata pe fà scì tanda ròbba da gle cambe é pe fa fà tanda figle a le fémmene.
Gle nome Mefitis è sènza méne òsche, che la caratteríšteca -f- ndravecáleca, é ne vè faštima da "medio-dluitis", d’addó "mefifitis" é dòppe Mefitis, che vò dice "chélla che fuma mmiése" o pure da "Medhu-io" "chélla che se mbriaca"[1] o angora - pare cchiussá - "chélla che šta mmiése", vale a dice èssere che šta tra ciéle é tèrra, tra morte é vita. A éssa venéva accurdate gle petére de fà da trámmete é d’abbadà a gle uade.
La devezione éva spasa pe tutta l’Etalia òsche-sabbèlleca, prengepalmènde a la via e gle sannite. Netizie de scretture andiche é le schepèrte archéelòggeche pròvane ca éva chenesciuta ‘n Irpinia a Rocca San Felice é Frigento, dénd’a Valle d'Ansanto é a Casalbore, ‘n Lucania a Rossano di Vaglio é Grumentum, a Casaluiére (a la cundrata Pescaròla), a Casale (a la cundrata San Nazzarie), dénd’a la Valle e Cannite a Settefrate, a gl capecroce tra Melise, Lazie é Abbruzze, é a Sand Renate, gl’úteme quatte dénd’a la Valle e Chemine.
Annetaziune[cagna | cagna surgente]
- ↑ Giacomo Devoto è vište na jonda tra Mefitis é la sabbina Mefula, é dice ca a gle prengipie fosse la déa de la mbriacatura é de gle vetaciére (Gl’andiche itálece. Firénze, 1967, p.238)